Koniec końców, wszystko płynie

i spłynęły nasze szanse

po zachodzie reszta zginie

uwięziona w kruchej bańce

A ta pękła tuż nad dachem

i zniknęła bezpowrotnie

tamto było starym łachem

wyrzuconym zbyt pochopnie

Pozostało cmentarzysko

depresyjne i tak mroczne

pochowane tam jest wszystko

usta, serca, gałki oczne

Brak nadziei, ból istnienia

i wkurwienie przeogromne

bo tu nic się nie zmienia

zagubienie w gąszczu wspomnień

Wraz ze świtem stąd odchodzę

gdzieś wyjadę, pójdę, umrę

mały plecak, ciągle w drodze

a na końcu znajdę trumnę.