dźwięk ciszy boleśnie rani uszy

chłód szczypie w opuszki palców

alkohol nie grzeje jak dawniej

nie poniża wystarczająco

już nic nie pomaga

by zgłuszyć tę zimę

położę się w śniegu

niech zasypie moje truchło

niech wieczna zima

pochłonie mą duszę

zamrozi ciało, ostudzi popędy

niech wszystko zgaśnie

znowu Ty

cyklicznie odwiedzasz mnie

pukasz do mych drzwi

siedzisz krócej lub dłużej

ile zostaniesz tym razem

czemu mam wrażenie, że

już na zawsze?

sam Cię zapraszam, nawołuję

ale wypij herbatę i idź

niech to będzie znajomość przerywana

idź już proszę, zostaw mnie

czemu nie wychodzisz?

mrok mnie pożera

zjada me kończyny

powoli konsumuje

mą cielesność

jak mucha

pośrodku pajęczyny

już się nie rzucam

już nie walczę

nie mam celu

marzyć nie potrafię

czekam tylko

pogrążony w hibernacji

lecz najgorsze, że 

czekam nie wiem na co

i chyba nic nie przyjdzie

już wystarczy