mrok mnie pożera

zjada me kończyny

powoli konsumuje

mą cielesność

jak mucha

pośrodku pajęczyny

już się nie rzucam

już nie walczę

nie mam celu

marzyć nie potrafię

czekam tylko

pogrążony w hibernacji

lecz najgorsze, że 

czekam nie wiem na co

i chyba nic nie przyjdzie

już wystarczy